Donderdag 23 september was het eindelijk zover: de competitie is weer begonnen. Of was het nu: eindelijk nieuwe shirts met taillering (af-fabriek in elk geval) en een ietsje pietser hippere uitstraling! Tsja, het is natuurlijk ook belangrijk hoe je er uit ziet in het veld. Weliswaar is het uiteindelijk niet de belangrijkste reden om in het veld te staan, dus zullen we het onderwerp van de kleding maar laten voor wat het is, de foto’s die hopelijk binnenkort op de site te zien zijn, zullen wel voor zich spreken. Laten we het over fris & fruitig volleybal hebben.

Hmmm… misschien moeten we dan even niet aan naar de uitslag en de setstanden kijken. Die zeggen – zoals altijd – zo ontzettend weinig. Bovendien, die komen automatisch op de Nevobo, dus waarom zou je daarover gaan bloggen??

Nieuwe poging. Fris als een koude douche: stel je begint vrolijk en met een dosis overmoed en helemaal happy in je nieuwe outfit en de tegenstander serveert met kanonskogelkracht. Ook dit lijkt echter totaal en in de verste verte niet op een goed begin, want de effectiviteit van die harde serve’s was ver te zoeken niet omdat er vaak fout geserveerd werd, maar omdat de Katerdames binnen de kortste keren de passing op orde en konden dus antwoorden met een aanval. En daar had tegenstander DeVoKo dan weer niet op gerekend. Ook niet dat de serve van dames 3 misschien niet hard is, maar wel lastig kan zijn. Het kwam dus niet echt van de grond, het spel dat de Denekampers in gedachten hadden.

Helaas moet wel toegegeven worden dat dit voornamelijk in de eerste set het geval was. Die set was spannend, met een constante kleine achterstand voor ons, maar op 19-19 werd de stand gelijk getrokken en sloeg de spanning toe aan de kant van de tegenstander. Onmiddellijk werd een time-out aangevraagd. In de spannende eindfase was het toch Devoko die aan het langste eind trok.

 Maar, om eerlijk te zijn was ik best trots op ‘mijn’ dames! Alle ingredienten waren aanwezig om er een stroef, moeizaam, onrustig tot zelfs wanhopig begin van de competite van te maken: geen voorbereidingstoernooi, maar vijf eigen spelers op de bank (Joke en Carin vielen gelukkig in, waarvoor harstikke bedankt) en nog wel een handvol redenen. Daarbij leek vorig jaar de eerste set voornamelijk nodig om wakker te worden. Maar niets daarvan!! Er stond werkelijk een team te spelen. Met name in de eerste set werd er fanatiek, maar toch rustig gespeeld. Geen domme acties, geen paniek, ieder z’n eigen ding, maar toch ook elkaar helpen als het even wat moeilijker wordt.De “onbekende” spelers werden moeiteloos opgenomen in het team, Mirjam bleek ook best als buitenaanvaller te kunnen spelen en het debuut van Liza was boven verwachting goed (met name haar eigen vermoed ik – nergens voor nodig dus die zenuwen!).

Het was jammer dat er daarna veel meer onrust in het spel kwam en dat het vertrouwen in elkaar nog een tikje fragiel bleek. Maar dat betekent dan vooral zoiets als dat vergeten wordt hoe snel Jorien ook al weer is en dat je haar dus niet in de weg hoeft te lopen.En het is natuurlijk ook lastig om die rust vast te houden, bij die blijvend harde opslag en soms ook aanval van de Denekampse dames. Die waren gewoon een maatje te groot.

Misschien wordt de opname die better.be van de wedstrijd maakte misschien niet direct een reclame filmpje – alhoewel de dames er natuurlijk (voor hun leeftijd) best goed uitzien – , maar wie maalt daarom? De titel slaat dan ook gewoon op de coach en niet op de dames! Het gaat een leuk seizoen worden!