Vrijdag mocht dames 3 aantreden tegen de koploper. Na de afgelopen drie winstpartijen, waar we ook goed volleybal hadden laten zien, was er toch wel een kleine hoop dat we hier misschien toch wel een kleine stunt konden laten zien.

De voortekenen waren misschien toch niet helemaal gunstig: Jorien lukte het op de heenweg twee keer de afslag Vriezenveen te missen en Anja was al vier dagen ziek en was eigenlijk alleen mee, omdat we anders maar met z’n vijven zouden zijn. Ook stond niet iedereen op haar eigen positie aangezien Judith Marokko aan het verkennen is.

De eerste set wisten wij zelf één puntje te scoren, de andere zes waren fouten van de tegenstander. We kwamen niet in ons spel, de servicepass lag niet goed, ballen die normaal toch écht wel gered worden vielen nu kansloos op de grond. Kortom: chaos.

De tweede en de derde set wisten we in ieder geval het grootste deel van de 7 punten die we in de set haalden zelf te scoren. Het spel werd iets beter, de rally’s werden langer, maar ons niveau wisten we toch echt niet te bereiken. In de vierde set zijn we ieder geval tot boven de 10 punten gekomen, al werd de doelstelling van 15 helaas net niet gehaald.

Maar toch is er wel wat positiefs over de wedstrijd te vertellen: De langste rally van de wedstrijd wisten wij op onze naam te zetten.

We hebben nu even twee weken vrij. Tijd om alles weer te fine-tunen. Op 17 maart mogen we onder coachende leiding van Tim proberen Twente ’05 D10 te verslaan. Op de heenweg mochten we op het belachelijke tijdstip van 10.30 na de d1 activiteit tegen ze aantreden en wisten we één set te winnen. Aangezien we nu op onze vertrouwde donderdagavond mogen spelen zie ik mogelijkheden.