Van een flitsend herstel na de sof in Almelo was, op de eerste paar ballen na waarbij we snel en hard door het midden aanvielen, geen sprake tegen Dynamiek. We susten onszelf in slaap en slaagden er maar niet in om echt wakker te worden. In de eerste drie sets bleken we genoeg over te hebben om telkens met marginaal verschil de zaak in ons voordeel te beslechten (28-26, 28-26 en 25-23).
Maar echt goed werd het maar niet, een incidentele en vaak ook individuele opleving daargelaten (enkele killblocks, fraai verdedigingswerk). Aan serve werd veel te veel missers geproduceerd. De pass maakte het de spelverdelers lastig en omdat het set-uppen ook vaak niet echt lukte, was het aanvallend ook te magertjes.
Neemt niet weg dat we de controle en de zekerheid in huis hebben om toch op de juiste momenten door te drukken. Dynamiek vocht voor wat het waard en kreeg steeds in de slotfase het lid op de neus. Het was eigenlijk dan ook niet meer dan terecht dat de ploeg uit Goor in de vierde set loon naar werken kreeg en een puntje pakte. Ook al was dat opnieuw met het kleinst denkbare verschil (23-25).
Met een weekje rust moeten we we zien hoe we de goede trainingsarbeid weer eens kunnen omzetten in een acceptable prestatie in de competitie. Dat moet dan gebeuren op de vroge vrijdagavond in Den Ham, waar ze hebben bedacht dat je om zeven uur best aan een potje kunt beginnen. Dat wordt dus vrijnemen…

PS in het kader van de zelfcensuur/plotseling opkomende vergeetachtigheid is de meest briljante actie in de wedstrijd tegen AAstad vorige keer onbesproken gelaten. Ter genoegdoening van de ploeggenoten: stel dat je als als op dat moment niet passende diagonaal naar jouw positie rechtsachter wilt lopen, je collega’s onderweg hard roepend op de hoogte stelt dat de betreffende service uitgaat en je op het laatste moment er niet in slaagt diezelfde, inderdaad meters uitvliegende bal te ontwijken, dan…