We hebben gisteren de voorbereiding op de tweede seizoenshelft afgesloten in Enter. Net als in de meeste van de voorgaande 11 potjes balden we vooral tegen onszelf. En da’s niet zo slim…

Af en toe was het kolderiek wat uit onze ledematen voortsproot. Ook de heren van Holyoke, ons nog wel bekend als kampioen van de eerste klasse waarin we vorig jaar allebei speleden, konden er wel om lachen. Zo gemakkelijk kwamen ze dit jaar waarschijnlijk nog niet eerder aan de punten.
In elke set liepen we al snel achter de feiten en een schier onoverbrugbare achterstand aan. Slechts een keer slaagden we erin die toch weg te werken en wonder boven wonder zelfs om te zetten in een voorsprong. Deze werd zelfs omgezet in een setwinst, iets wat gezien het spelpeil een vorstelijke beloning was.
De 3-1 nederlaag kon de gezelligheid vooraf (die iets te lang duurde waardoor de voorbereiding wel erg kort was) als ook achteraf niet drukken. De nazit duurde langer dan de wedstrijd, en de terugreis nam door de weersomstandigheden ook iets langer in beslag dan de heenreis.
Genoeg tijd gehad dus om, na een half seizoen promotieklasse aan de voorbereiding van de tweede helft te hebben gewerkt, te weten wat ons te doen staat.

Les 1: wellicht wat vaker met z’n allen gaan trainen;
Les 2: een wedstrijd speel je vooral tegen de tegenstander (en dus niet jezelf);
Les 3: volleybal is ontspanning en zou vooral LEUK moeten zijn.

Die lessen gaan we vanaf volgende week in de praktijk brengen. Gezelliger kunnen we het spel niet maken, wel beter.