Vrijdagavond, koffie bij Roel, volle bak, goede voornemens en een volleybal wedstrijd in Hengelo op het programma. Naast de in deze tijd van het jaar inmiddels onvermijdelijk geworden gevulde speculaas, stond er ook een trendbreuk op het menu. Voorgaande wedstrijden hadden wij, getuige de wedstrijdverslagen, er met grote regelmaat ernstige problemen mee om een fatsoenlijk niveau volleybal te bereiken. Doorgaands worden dergelijke fase met name geinitieerd aan eigen zijde door een karrevracht aan eigen fouten en een wegvallende teambeleving tijdens het spel. Deze vrijdag was het voornemen het anders te doen dan andere keren. De voortekenen waren goed: droog, aangenaam temperatuurtje en een behulpzame wind in de rug.

Het hebben van voornemens is echter een ding, het uitvoeren ervan is een compleet ander verhaal. Met werkelijk schrikbarend gemak worden de vooraf zo stellig voorgenomen plannen ingeruild voor impulsieve en niet-beargumenteerbare beslissingen. En na een matige voorbereiding lieten wij dan ook vrolijk met ons sollen in de eerste set. De blokkering aan de andere kant van het net stond goed – het lukte ons niet het blok van Webton Hengelo uit elkaar te trekken. Wat er nog doorkwam en niet uitgeslagen werd, werd voor het grootste gedeelte verdedigd. Onze blokkering en verdeding waren minder scherp dan voorgenomen en binnen de korste keren keken we dan ook tegen een grote achterstand aan. Time-outs en wissels konden het tij niet keren, alhoewel op het laatste nog wel een kleine spurt werd ingezet, zodat we toch nog op ‘maar liefst’ 18 punten uitkwamen.

Inmiddels weten we ook wel dat het tij dan nog makkelijk kan keren. Van de zes eerste sets van dit seizoen hebben we er 2 gewonnen. Het kan echter ook net zo gaan als de wedstrijd tegen de Rosstars is, waar de tweede set een set is die je echt hard en snel wilt vergeten. Dit was er zo een.

Het team verband in Heren 1 toont zich echter voornamelijk in het gegeven dat het werkelijk niet uitmaakt in welke samenstelling we in het veld staan: elke samenstelling kan even slechts als goed spelen. En dus begon de derde set met een deels verse selectie om te redden wat er te redden viel van de voornemens, die toch inmiddels al gereduceerd waren toch: laten we in vredesnaam toch in elk geval plezier hebben!

Geholpen door de sfeerverbetering in het veld en de lichtelijk door euforie bedwelmde tegenstander wisten we in de derde
set eindelijk een potje te breken en kwam er wat volleybal van de grond. Misschien moet de conclusie ook wel luiden dat we
pas na twee sets op gang komen. Het waarheidsgehalte van die opmerking daargelaten, dieselden we lekker door naar de 25.
De blokkering begon te lopen aan onze kant en brokkelde aan de andere kant van het net af. De sterke serve van de
Hengeloërs van de eerste set werd omgedraaid naar een sterke serve van ons.

Nadeel was natuurlijk wel dat de thuisploeg weer helemaal bij de les was en dus werd de vierde set een heftige strijd. Bijna de gehele set ging de stand gelijk op, maar inmiddels hadden wij wel door hoe we voor de punten moesten knokken en was het team dat in het veld een stuk hechter aan het werk dan in de eerste twee sets – en wederom: geheel los van de exacte samenstelling. Het verschil werd gemaakt toen beide teams bij de 20 arriveerden. In die fase bleken wij net wat sterker door te kunnen knokken en konden we de set naar ons toetrekken.

Meestal is dat een gunstig teken voor de vijfde set. En ook nu kwam die voorspelling uit. Webton leek gebroken, alhoewel ze aan het einde nog een opleving hadden die enige onrust aan onze zijde veroorzaakte. Een time-out om die rust weer te vinden en de laatste side-outs binnen halen – meer hadden we niet nodig om als eerste bij de 15 te komen en daarmee de wedstrijdzege op onze naam te zetten.

Misschien moeten we meer werk maken van onze voornemens. Hengelo was daar een uitstekende gelegenheid voor. Voorlopig spelen we thuis (driemaal op rij), waarvan de eerstvolgende tegen het zeer sterk spelende SVH. Mogelijk wordt dat een lesje volleybal, maar wellicht ook een knallende pot, omdat we dan wel meteen en vanaf het begin vol aan de bak moeten.