De officiele stand is nu 2-1 in het voordeel van Rick. Mogelijk gaat Rick een gevoelige tik uitdelen in de volgende wedstrijd, waarin we tegen de koploper aan mogen treden. Die wedstrijd heeft alle kans een mooi stukje volleybal te worden, als we afgaan op de eerste wedstrijd die we in Losser gespeeld hebben (hint: kom eens kijken…!). Toen wist Robbie overigens wel twee sets te pakken en Rick geen een (omdat hij er niet was). En de vermelding op je volleybal CV dat je geset hebt in de eerste twee verliessets van de koploper is natuurlijk geen bagatel.
Neemt niet weg dat twee van de drie gewonnen sets door Rick verdeeld werden en de verloren set door Robbie. Nu is het niet zo dat wij – de rest van de veldvulling – een bepaalde voorkeur hebben en zodoende invloed uitoefenen op de resultaten van deze onderlinge strijd. In tegendeel. Ongeacht wie er aan het net staat (of daar naar toe loopt) om iets intelligents te gaan doen met de tweede bal, zijn wij in staat de meest beroerde bal ongeveer in de richting van dat net, mogelijkerwijs over de gehele breedte, te ketsen. Soms wordt dit ook wel “passen” genoemd, maar vaak is dat werkelijk een ongepaste term voor wat wij produceren.
Toch moet gezegd worden dat we afgelopen wedstrijd de titanen strijd niet al te zeer gefrustreerd hebben. Ik denk dat we toch wel kunnen stellen dat we een redelijk niveau haalden. Normaal gezien zou je dan verwachten dat dat resulteert in een overtuigende overwinnen. Vergeet echter niet dat er na de set-up – de kwaliteit daarvan staat absoluut buiten kijf en is ook geen punt van discussie hier – ook nog een aanval moet komen. En dan niet alleen een schijnaanval zoals wij meestal op midden doen (waarbij we zo nu en dan per ongeluk ook nog een bal raken), maar ook een echte aanval. Die bal moet dan over het net, langs of via het blok en – als het blok niet geraakt wordt – ook nog eens binnen de 9×9. Mocht dat lukken, dan kan het zo zijn dat de bal door de tegenpartij verdedigd wordt. Zij proberen dan uiteraard hetzelfde riedeltje af te spelen als wij hebben gedaan (pass, set-up, aanval) en leggen dan met name de nadruk op het ‘via het blok slaan’. Webton bleek daar een talent voor te hebben. Wij lieten ons daardoor net iets te vaak in de luren leggen. Ons blok werd gaandeweg de wedstrijd wel beter, waarbij de stijgende lijn zelfs iets voorbij het maximum doorschoot: De buitenaanvaller van de tegenpartij werd afgeblokt door – van rechts naar links – Peter, Roel en ondergetekende (mid-spelend), waar de rol van mij zich beperkte tot: “nou ja, dan sluit ik ook maar aan….”
Ingredienten te over dus voor een rommelig geheel, mede door de krappe zaal, met direct naast ons ook een wedstrijd. Maar waar hebben we het allemaal over? Uiteindelijk wisten we alleen in de derde set de chaos niet de baas te worden, maar waren we toch aan het eind altijd de sterkere. Ja, de eerste set erg nipt, maar toch. En dat doen we feitelijk al het hele seizoen. Voornamelijk winnen, maar ook steeds wat punten inleveren. Daarmee bevinden we ons in een niemandsland in de ranglijst. Volley’68 is buiten bereik, maar door het 3-1 verlies van Krekkers (tegen VVA) hebben we een marge van 11 punten op de eerstvolgende in de lijst. Dat kan 10 punten worden, maar minder niet. De P komt in zicht.
En dus wordt er na de wedstrijd rustig een biertje of wat gedronken, een huis verhandeld, een bitterballetje gehapt – dat soort dingen. Gezelligheid troef dus. Oh ja, en als het goed is hebben we dit keer de spelers kaarten wel mee naar huis genomen. Heeft iemand trouwens nog wat volleyballen van ons?
Richard