Het kan niet anders dan een lang verhaal worden. Laten we daar duidelijk over zijn. En niet alleen omdat er ook over de vorige wedstrijd nog wel wat gezegd moet worden. Nee, Dames 3 heeft al een reputatie als het gaat om het maximaal gebruiken van de speeltijd, maar dit keer maakten ze het toch wel weer erg bont. En dan doel ik eigenlijk nog op beide wedstrijden ook…

De eerste onbeschreven wedstrijd is die tegen Tornado. Tornado kwam op bezoek, kwam laat aan, maar ging aanzienlijk sneller van start dan de Katerdames. Tornado speelde ook zeker niet slecht, maar het ontbrak met name aan snelheid en overtuiging in het spel van Dames 3. En zo schreed de eerste set langzaam voort tot eindelijk beide partijen de 20 bereikt hadden. Ho dames, nu wordt het toch wel eens even tijd om het verschil te gaan maken, want de eerste wedstrijd werd met 4-0 gewonnen, het plan is sowieso om de komende wedstrijden met 4-0 te gaan winnen en eigenlijk: als jullie nu eens even foutloos gaan spelen, wat best heel goed mogelijk is, dan maken jullie binnen de kortste keren het verschil en halen de set binnen en dan kunnen we echt beginnen.

Ja. Dus… Nog maar eens wat onhandigheden en onnodige fouten en de stand is 20-24. Wat…? Setpoint voor de gasten? Maar dat was toch niet helemaal de bedoeling! Nog maar weer een time-out. Hallo, wake-up call. Dames? Wat dachten we ervan? Gaan we nu werkelijk een set weggeven? Doe nu gewoon even – zoals ze zo mooi zeggen – ‘je ding’: pass brengen, set up, aanval, het eerste met voldoende concentratie en focus, het tweede met de juiste dosis nauwkeurigheid en het derde met pienterheid en overtuiging.

En zowaar… wat doen de dames? Gewoon dat waar ze goed in zijn! Serve met druk, goede rally verdediging en een deugdelijke aanval. Hop. 24-24. De zaak was weer op orde. Nu nog even die laatste twee punten die nodig zijn om het verschil te maken. Nu kan dat lang duren, in theorie, en wat dan voor niet helpt is dat Heren 2, op het veld ernaast spelend, tot twee maal toe op het moment van het scoren van het setwinnende punt, een bal in het veld van de dames laat komen, zodat de rally opnieuw gespeeld moeten worden. Maar, uiteindelijk, de wil om te winnen was duidelijk en overtuigend en dus werd de set met 30-28 binnengehaald.

De tweede set was gelukkig een stuk duidelijker. Er werd meteen gevolleybald, want de dames hadden door dat ze toch echt wel zelf een beetje moesten gaan ballen. De ruime voorsprong werd aan het eind nog wel grotendeels weggegeven, maar echt gevaarlijk werd het niet. Het was meer een kwestie van niet meer gewend zijn aan het feit dat de bal nog wel eens terug kan komen. Oh jee, nu moeten we zelf weer wat doen. Hoe ging dat ook alweer? Nu ja, weer even de focus en met 25-20 was de tweede set ook binnen.

De derde set dan gevaarlijk. Zelf weinig punten gemaakt in het einde van de tweede set, terwijl Tornado er veel had gemaakt – en dus in die flow doorgingen. Een 8-2 achterstand is dan heel makkelijk tot stand gekomen. Maar ja… dat hebben de Katerdames al vaker meegemaakt en daar worden ze niet direct warm of koud van. Soms zou je willen dat dat wel zo was, maar daarover later meer. Met een rustige overtuiging dat er nu toch eventjes weer gewoon gevolleybald moest worden, werd de achterstand vlotjes weggewerkt en de set naar eigen kant getrokken. 3-0. Tijd voor de laatste set, waarin de de ploeg uit Geesteren hopelijk de moed op gegeven had nog iets in te kunnen brengen tegen de thuisploeg.

Nou, mooi niet dus… De dames van Tornado zagen het eigenlijk best zitten om nog een setje te pakken, dus de stand bleef angstvallig gelijk. met name richting de eindfase. De licht voorsprong van Dames 3 was inmiddels helemaal weggesmolten en de stand was 18-18. Op het veld naast de dames wedstrijd was het inspelen van Heren 1 inmiddels al druk aan de gang en Dames 1 had zich ook al voltallig gemeld voor hun wedstrijd. Tijd dus om de boel af te maken. Dames: nog een keer even de concentratie opbrengen, focus, scherpte en die 4-0 binnen slepen. Zo gezegd zo gedaan. Als het moet, dan kan het kennelijk wel even gebeuren. 25-18 was de eindstand van de laatste set.

Welnu, dit was het korte deel van het verhaal… Goede vrijdag uit in Bornerbroek, met 6 spelers precies genoeg om het veld vol te krijgen en de bank leeg. 20:30, redelijk ideale tijd, aardige zaal, zij het wat onbekend bij de routeplanners, maar gelukkig is Bornerbroek niet zo groot dat het mogelijk is te verdwalen. Zoals ook tegen Tornado, kwamen de dames echter wel weer een beetje traag op gang. Het miste allemaal wat overtuiging. Het zag er kortom niet al te vlot uit. Toch bleken de dames al aardig buiten adem vanwege de geleverde inspanning. We zullen het maar afschuiven op de warmte in de zaal. De eerste time-out kon het tij echter nog niet keren en op 22-14 achter was het toch echt tijd voor de tweede time-out. Wat zijn we vanavond van plan dames? Oh ja…

En dus… punt voor punt werd teruggehaald. De tegenstander nam een time-out, maar leek definitief vervallen te zijn in onzekerheid en maakte fout op fout. De katerdames begonnen echter als een bezetenen te verdedigen en haalde echt alles van de grond. Ineens waren ze wel scherp en ineens lukte het wel om te scoren. Waar kwam dit ineens vandaan? Het resulteerde wel in – ja alweer – 24-24. En toen… ik weet het eerlijk gezegd niet meer. De spanning was kennelijk te hoog. Geen time-out om even rust te nemen, maar eigenlijk was dat ook weer niet nodig. De dames zaten in de flow om te winnen en deden dat ook. Iets van 28-26 zal het wel geweest zijn. Er was geen veld naast van waaruit ballen in het veld gestrooid konden worden.

Maar dames… het is dus duidelijk he: van het begin beginnen, niet eerst een achterstand opbouwen om die weer in te gaan halen. Net als tegen Tornado, waar ook de eerste set bijna verloren ging. En een ezel…

Dus… ging het in de tweede set weer precies zoals in de eerste…. al in de eerste helft van de set moesten er twee time-outs aan te pas komen om de zaak enigszins op orde te krijgen. Hallo dames, tijd om wakker te worden voor de set voorbij is! Ik weet niet meer wat de achterstand was, maar wel dat ie meer was dan in de eerste set. Gingen ze nu dan echt een set verliezen? Nergens voor nodig!

Nergens voor nodig – niet omdat de vorige wedstrijd tegen Ledo erg overtuigend gewonnen was, maar omdat er net als in die wedstrijd weer goed verdedigd werd. Ok, toen werd er gewon perfect gepassed, nu was de passing gewoon goed. Domweg goed. Er vielen ondanks de stevige aanvalsdruk, die de Bornerbroekse dames toch wel een stuk sterker hadden dan de vorige keer, weinig ballen direct op de grond. Sommige leken dat te gaan doen, maar dan zat er toch weer een hand of een arm onder.

Ook aan het net werd goed opgelet, resulterend in een paar goede blokkeringen en goed teruggeslagen ballen. Maar toch werd er steeds niet gescoord…. Tot Ledo de winst nagenoeg in de zak had en de Katerdames ineens wel de ruimte vonden en kregen om te scoren. Opnieuw werd de inhaalrace ingezet en gewonnen, zelfs zonder verlenging van de set! 25-23.

Maar dames… we weten het nu he. We maken het ons heel erg moeilijk door eerst een enorme achterstand op te lopen en dan een inhaalslag te beginnen waarin we nagenoeg perfect moeten spelen. Ok, dat wordt ook wel gedaan, wat dat betreft een sterk staaltje inzet, stress bestendigheid en controle over het spel, maar…. het wordt zoveel makkelijker als we in het begin wat meer bijblijven, zo niet een voorsprong pakken. Ja. Duidelijk. Goed. Gaan we doen.

17-7 achter… De moed zakt je dan toch een beetje in de schoenen. Waarom lukt het nu niet om in de beginfase de foutjes er uit te krijgen en met name om te scoren? De opgave was nu wel erg groot en nee… het lukte niet, alhoewel de dames er toch wel heel dicht bij kwamen. De stand was uiteindelijk 25-20 voor Ledo, maar er moest ook absoluut foutloos gespeeld worden door Dames 3 en na 2 sets was het weliswaar ontzettend goed, werden er weer miraculeuse verdedigende acties uitgevoerd, was er een enorme drive, maar 99% perfectie is met die achterstand net te weinig.

Dus nu zal het kwartje wel gevallen zijn. Nee.. dat viel pas in de vijfde set, die nota bene enkel over dat deel van de set gaat waarin de Katerdames het structureel op een of andere manier niet voor elkaar konden krijgen. De stand was uiteindelijk 15-13, maar het was niet omdat – zoals gedacht werd – je in de vijfde set geen time-outs zou mogen nemen dat ik dat niet deed. Nee, eindelijk vielen de zaken op z’n plek en werd er van het begin met net dat beetje overtuiging meer gespeeld – nou ja, met name in de aanval dan, waarbij de bal nu wel consequent richting de vrije ruimte geslagen en gespeeld werd. Vanaf het begin en niet enkel in het einde van de set.

Ledo haalde de meeste punten – als ik me niet vergis 112, tegen ergens tussen de 100 en 105 voor De Kater – maar wij gingen er vandoor met de meeste wedstrijd punten 3 tegen 2. Daarmee houden we de competitie nog even spannend. Nog steeds is niets beslist, behalve wie er in de top 3 staan en wie niet. Niets is te zeggen over de precieze volgorde, alhoewel de rekenaars hier ongetwijfeld fantastische analyses van kunnen maken wat betreft de kansen.

Ledo speelde goed, is een leuk team, was onder de indruk van wat het zestal van de Kater presteerde. En ondanks de grote achterstand die steeds in de eerste helft van de sets opgelopen werd, kan ik als trainer/coach ook moeilijk anders dan trots zijn op een team dat zo goed kan spelen. De uitslag was een erg leuke wedstrijd, met lange rally’s en veel strijd, goed verdedigend werk, maar ook slimme en overtuigende aanval. Ik kan er dan ook nog steeds niet achter komen wat er nu steeds in die beginfase aan de hand was, waarom het toen niet lukte om te scoren.

Richard